Ο Αθανάσιος Καραμάνης (Κρηνίδα Σερρών, 10 Ιανουαρίου 1911 –

Γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου του 1911 στην Κρηνίδα (Βιτάστα) Αμφίπολης Σερρών και πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Αυγούστου 2012.

Ήταν το έκτο από τα επτά παιδιά της πολυμελούς οικογενείας του, και σε ηλικία 5 ετών (1915) έμεινε ορφανός από πατέρα. Ο ιερέας του χωριού του και πρώτος του δάσκαλος στην Ψαλτική, ο π. Εμμανουήλ Πιπεριάς, διέκρινε από νωρίς την καλλιφωνία του μικρού Αθανασίου και τον βοήθησε να καλλιεργήσει αυτό το θείο τάλαντο.

Στη συνέχεια μαθήτευσε στον Πρωτοψάλτη Αθανάσιο Μπουρλέτσικα και στον μουσικοδιδάσκαλο Χρήστο Παρασχίδη. Ο Κωνσταντινουπολίτης Χαράλαμπος Ανεστιάδης, Πρωτοψάλτης του Ι. Μητροπολιτικού Ναού Δράμας τον μύησε στην Πολίτικη Ψαλτική Τέχνη και Παράδοση. Στη συνέχεια έκανε αριστερός ψάλτης του Κωνσταντίνου Πρίγγου, από τον οποίο έμαθε πολλά.

Ο Καραμάνης ανέλαβε πρώτη του φορά στασίδι το 1927, σε ηλικία 17 ετών, στον Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής της Πρώτης Σερρών, ενώ στην συνέχεια έψαλλε σε ναούς των πόλεων Δράμας, Καβάλας, Βέροιας, Θεσσαλονίκης, Πύργου Ηλείας ενώ το 1952 ανέλαβε Πρωτοψάλτης και Χοράρχης του Μητροπολιτικού Ναού Θεσσαλονίκης Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, απ’ όπου παραιτήθηκε συνταξιούχος το 1983.

Χάρις στη μεγάλη θεωρητική του κατάρτιση, το υπέροχο φωνητικό τάλαντο και το ευγενές του χαρακτήρος του, απ’ όπου και αν πέρασε άφησε πλήθος μαθητών, ίσως τους περισσότερους από κάθε άλλο Δάσκαλο. Υπήρξε συνιδρυτής, μαζί με τους Αβρ. Ευθυμιάδη, Χρυσ. Θεοδοσόπουλο και Χαρίλαο Ταλιαδώρο του Φροντιστηρίου “Άγιος Δημήτριος”, στο οποίο δίδαξε για πολλά χρόνια.

Συνεργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον Πρωτοψάλτη Αθ. Παναγιωτίδη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα σοβαρό έργο ψαλτικού ύφους που επικράτησε στη Θεσσαλονίκη και διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα. Υπήρξε δάσκαλος του εκφραστικού άρχοντα Σπυρίδωνα Α. Μαϊδάνογλου.

Τιμήθηκε για την πολυσχιδὴ προσφορά του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δια χειρών του Πατριάρχου Δημητρίου, ο οποίος του απένειμε το 1981 το Οφφίκιο του «Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κων/πόλεως».

Θεσσαλονίκη, 12 Αυγούστου 2012) ήταν Έλληνας ιεροψάλτης. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ψάλτες του 20ού αιώνα και Άρχων Πρωτοψάλτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Το 1955 ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο, το οποίο περάτωσε σε διάστημα λίγων ετών, με την κυκλοφορία 7 τόμων υπό τον γενικό τίτλο «ΝΕΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ» και «ΝΕΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΥΨΕΛΗ», οι οποίοι περιλαμβάνουν όλη την ασματική υμνογραφία της Εκκλησίας μας με πρωτότυπες και μοναδικές για τα τότε δεδομένα μουσικές αναλύσεις.

Το 1955 ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο, το οποίο περάτωσε σε διάστημα λίγων ετών, με την κυκλοφορία 7 τόμων υπό τον γενικό τίτλο «ΝΕΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ» και «ΝΕΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΥΨΕΛΗ», οι οποίοι περιλαμβάνουν όλη την ασματική υμνογραφία της Εκκλησίας μας με πρωτότυπες και μοναδικές για τα τότε δεδομένα μουσικές αναλύσεις.

Ο ίδιος έλεγε, μεταξύ άλλων, για το έργο του: «Αὐτὴ τὴν ζώσα παράδοση θέλησα νὰ καταγράψω γιατὶ εἶναι σαφῶς διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν γραπτή. Δὲν ἦταν ὅμως εὔκολο. Ἤθελε πάνω ἀπ’ ὅλα τόλμη. Ἀπόδειξη εἶναι ὅτι ἄλλοι δὲν τὸ τολμήσανε».